Χρόνια προστατίτιδα

Η χρόνια προστατίτιδα είναι επίμονη φλεγμονή που προκύπτει από λοίμωξη ή συνοδευτικές παθολογίες στον προστάτη.

Η χρόνια προστατίτιδα διαγιγνώσκεται σε άνδρες όλων των ηλικιών. Σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία, αυτή η ασθένεια είναι ο πιο συνηθισμένος λόγος για την επίσκεψη σε ουρολόγο σε ασθενείς κάτω των 50 ετών. Στη χρόνια μορφή, η βακτηριολογική εξέταση δείχνει το παθογόνο μόνο στο 5-10% των ασθενών. Στις περισσότερες περιπτώσεις, άλλοι παράγοντες θεωρούνται ως η αιτία της νόσου. Είναι γνωστό ότι η παρουσία μιας λοίμωξης δεν αποτελεί προϋπόθεση για να ξεσπάσει μια ασθένεια. Η χρόνια φλεγμονή του προστάτη είναι μια πολυεθολογική παθολογία που οφείλεται σε διάφορες αιτίες και προκαλώντας παράγοντες. Στο 90-95% των ασθενών, η αντιβιοτική θεραπεία είναι αποτελεσματική μόνο σε περιορισμένο βαθμό ή καθόλου.

Ταξινόμηση της χρόνιας προστατίτιδας

Η αιτιολογική ταξινόμηση της χρόνιας προστατίτιδας διακρίνει δύο κύριες μορφές της νόσου: χρόνια βακτηριακή (μολυσματική) προστατίτιδα και χρόνια μη βακτηριακή (ασηπτική) προστατίτιδα / σύνδρομο χρόνιου πυελικού πόνου (CPPS).

Η αιτιολογική ταξινόμηση της χρόνιας προστατίτιδας περιλαμβάνει:

1. Χρόνια βακτηριακή προστατίτιδα.
2. Χρόνια μη βακτηριακή (ασηπτική) προστατίτιδα / CPPS («προστατίτιδα» ή «επώδυνος προστάτης», ένας ξεπερασμένος όρος που χρησιμοποιείται για τον ορισμό της παθολογίας).
3. Χρόνια μη βακτηριακή (ασηπτική) προστατίτιδα / CPPS με φλεγμονώδες συστατικό (η συγκέντρωση των λευκοκυττάρων στην έκκριση του προστάτη, του σπέρματος και του πρώτου μέρους των ούρων αυξάνεται σημαντικά).
4. Χρόνια μη βακτηριακή (ασηπτική) προστατίτιδα / CPPS χωρίς φλεγμονώδες συστατικό (η συγκέντρωση των λευκών αιμοσφαιρίων στην έκκριση του προστάτη, του σπέρματος και του πρώτου μέρους των ούρων είναι ανεπαρκής για φλεγμονή).
5. Ασυμπτωματική χρόνια προστατίτιδα (διαπιστωμένη σε εργαστηριακές μελέτες, δεν εκδηλώνεται κλινικά).

Η χρόνια βακτηριακή προστατίτιδα είναι μια σπάνια παθολογία, όπως φαίνεται από τα παραπάνω στατιστικά στοιχεία. Η μόλυνση οδηγεί σε χρόνια επαναλαμβανόμενη φλεγμονή του προστάτη σε έναν στους δέκα ασθενείς. Η παθολογία συνδέεται συχνά με άλλες μολυσματικές ασθένειες των ουρογεννητικών οργάνων. Τις περισσότερες φορές προκαλείται από μια μη ειδική λοίμωξη. Ωστόσο, σε σεξουαλικά μεταδιδόμενα νοσήματα, η χρόνια φλεγμονή του αδένα μπορεί να προκληθεί από χλαμύδια, ουρεπλάσμωση, μυκοπλάσμωση ή άλλους συγκεκριμένους μικροοργανισμούς.

Η χρόνια μη βακτηριακή (ασηπτική) προστατίτιδα ή το σύνδρομο χρόνιου πυελικού πόνου είναι μια μακροχρόνια υποτροπιάζουσα ασθένεια που προκύπτει από ασηπτική φλεγμονή του προστάτη. Αυτή είναι μια κακώς κατανοητή παθολογία. Παρουσία συμπτωμάτων της νόσου, οι εξετάσεις προσδιορίζουν τα λευκά αιμοσφαίρια στην έκκριση του αδένα, στο σπέρμα, στο αρχικό μέρος των ούρων, αλλά τα αποτελέσματα της βακτηριολογικής έρευνας είναι αρνητικά. Σε άλλες περιπτώσεις δεν υπάρχουν σημάδια λοίμωξης, ούτε έντονη λευκοκυττάρωση με έντονα συμπτώματα.

Επίσης διαφοροποιείται μεταξύ χρόνιας προστατίτιδας στην οξεία φάση και χρόνιας προστατίτιδας στη φάση ύφεσης. Η κυκλική πορεία είναι χαρακτηριστική τόσο για βακτηριακή όσο και για μη μολυσματική φλεγμονή του προστάτη. Η επιδείνωση της χρόνιας προστατίτιδας οδηγεί σε αυξημένα συμπτώματα και στις δύο περιπτώσεις.

Η παθολογική (παθομορφολογική) ταξινόμηση της χρόνιας προστατίτιδας έχει περιορισμένο ενδιαφέρον για ασθενείς και γιατρούς.

Οι αιτίες της χρόνιας προστατίτιδας

Αιτίες χρόνιας βακτηριακής φλεγμονής του προστάτη

Η χρόνια λοιμώδης προστατίτιδα εμφανίζεται ως αποτέλεσμα μόλυνσης των ιστών του προστάτη. Η πιο συνηθισμένη αιτία φλεγμονής είναι E. coli ή E. coli. Πιο σπάνια, σπέρνονται μικρόβια του γένους Enterococci, Klebsiella, Proteus, Pseudomonas.

Όπως και μερικά άλλα μικρόβια, το E. coli μπορεί να σχηματίσει λεπτά βιοφίλμ, τα οποία είναι συλλογές βακτηρίων που συνδέονται σταθερά με τους βλεννογόνους των αγωγών. Αυτό εξηγεί γιατί η χρόνια προστατίτιδα δεν μπορεί πάντα να θεραπευτεί. Πιστεύεται ότι η λοίμωξη εξαπλώνεται ανοδικά μέσω της ουρήθρας. Ωστόσο, είναι επίσης δυνατή η λεμφογενής και αιματογενής εξάπλωση της λοίμωξης.

Οι προδιαθεσικοί παράγοντες για την εμφάνιση χρόνιας μολυσματικής προστατίτιδας είναι οι εξής:

• σεξουαλικά ενεργή ηλικία
• Αδένωμα του προστάτη ή καλοήθης υπερπλασία του προστάτη.
• Στένωση της ουρήθρας
• μη περιτομητική ακροποσθία του πέους.
• Υπερτροφία του αυχένα της ουροδόχου κύστης
• ιατρικές διαδικασίες (καθετηριασμός ούρων, κυστεοσκόπηση)
• γενετικά και ανατομικά χαρακτηριστικά που προδιαθέτουν στην ασθένεια.

Αιτίες χρόνιας μη βακτηριακής φλεγμονής του προστάτη

Οι ακριβείς αιτίες της χρόνιας μη βακτηριακής προστατίτιδας είναι άγνωστες. Είναι πιθανό η ασθένεια να προκαλείται από ιούς ή βακτήρια που δεν αναγνωρίζονται από βακτηριακή καλλιέργεια της έκκρισης του προστάτη. Ωστόσο, οι περισσότεροι επιστήμονες και γιατροί πιστεύουν ότι η χρόνια μη βακτηριακή (ασηπτική) προστατίτιδα / CPPS είναι μια πολυετολογική ασθένεια που οφείλεται σε συνδυασμό διαφόρων ανεπιθύμητων παραγόντων, δηλαδή:

• Κύκλος;
• Ερεθισμός των ιστών του προστάτη όταν τα ούρα εισέρχονται στους αγωγούς του.
• Ερεθισμός του προστάτη ως αποτέλεσμα της κατανάλωσης τροφής ή ποτού (ειδικά εάν έχετε τροφικές αλλεργίες ή κοιλιοκάκη).
• Δυσλειτουργία του νευρικού νευρώματος των πυελικών οργάνων.
• Ατροφία των μυών του πυελικού εδάφους.
• Άγχος, ψυχο-συναισθηματικό άγχος.
• Παθολογία στον προστάτη μετά από μακροχρόνια οξεία προστατίτιδα.
• ορμονικές διαταραχές
• Ασθένειες της ουροδόχου κύστης
• κρύο κλίμα.

Η χρόνια προστατίτιδα μπορεί να είναι δύσκολο να αντιμετωπιστεί επειδή οι ακριβείς αιτίες της νόσου είναι άγνωστες.

Χρόνια συμπτώματα προστατίτιδας

Η χρόνια βακτηριακή (μολυσματική) προστατίτιδα χαρακτηρίζεται από κυκλική πορεία. Η φάση επιδείνωσης αντικαθίσταται από τη φάση ύφεσης. Δεν υπάρχουν ουσιαστικά συμπτώματα μεταξύ παροξύνσεων. Υπάρχει μια σαφής σχέση μεταξύ άλλων ασθενειών των ουρογεννητικών οργάνων - ουρηθρίτιδα, επιδιδυμίτιδα, κυστίτιδα. Κατά κανόνα, η αιτία αυτών των παθολογιών είναι το ίδιο παθογόνο που προκαλεί χρόνια προστατίτιδα. Τα συμπτώματα κατά τη διάρκεια μιας επιδείνωσης είναι δυσουρικά φαινόμενα (συχνή ούρηση, κράμπες και πόνος στο κάψιμο κατά την ούρηση) και πόνος ποικίλης έντασης στο περίνεο, το όσχεο, το ιερό και την ακτινοβόληση του πέους.

Η γενική κατάσταση είναι συνήθως ικανοποιητική. Δεν υπάρχουν σημάδια δηλητηρίασης, δεν υπάρχει αύξηση της θερμοκρασίας του σώματος. Ο προστάτης μπορεί να είναι φυσιολογικός ή ελαφρώς διογκωμένος όταν εξεταστεί μέσω του ορθού χωρίς το έντονο πόνο χαρακτηριστικό της οξείας προστατίτιδας.

Η χρόνια μη βακτηριακή (ασηπτική) προστατίτιδα / CPPS χαρακτηρίζεται από πόνο ποικίλης σοβαρότητας (από θαμπό πνεύμονες έως έντονο) στη λεκάνη, το περίνεο, το ιερό και είναι το χαρακτηριστικό γνώρισμα της νόσου (ασηπτική χρόνια προστατίτιδα). Τα σημάδια φλεγμονής του προστάτη είναι ήπια και εμφανίζονται στο 50% των περιπτώσεων. Μπορεί να απουσιάζουν σε άλλους ασθενείς.

Είναι πιθανή η παρουσία αίματος στο σπέρμα, επώδυνη εκσπερμάτωση, κινήσεις του εντέρου, δυσουρικά φαινόμενα. Τα συμπτώματα μπορεί να ποικίλουν σε σοβαρότητα. Ο πόνος μεταδίδεται στο περίνεο ή στο ορθό, καθιστώντας δύσκολο για ένα άτομο να βρει καθιστή θέση. Η κόπωση, η περιττή κόπωση, ο πόνος στις αρθρώσεις και στους μυς είναι επίσης δυνατοί. Μερικοί ασθενείς παραπονιούνται για μειωμένη σεξουαλική ορμή, στυτική δυσλειτουργία (ανικανότητα).

Η ασυμπτωματική χρόνια προστατίτιδα δεν έχει συμπτώματα χαρακτηριστικά αυτής της ασθένειας, εξ ου και το όνομα. Σε μια εργαστηριακή μελέτη για την έκκριση του προστάτη, προσδιορίζεται η λευκοκυττάρωση, είναι πιθανή αύξηση του επιπέδου ενός συγκεκριμένου αντιγόνου του προστάτη. Δεν υπάρχουν άλλα σημάδια της νόσου.

Διάγνωση χρόνιας προστατίτιδας

Οι κύριες μέθοδοι διάγνωσης χρόνιας μολυσματικής προστατίτιδας είναι εργαστηριακές εξετάσεις και τοπικές εξετάσεις για τον προσδιορισμό της πηγής των λευκοκυττάρων στα ούρα και το σπέρμα.

Ένα δείγμα τριών ποτηριών ούρων θα βοηθήσει στην ανίχνευση της φλεγμονής. Για να γίνει αυτό, ο ασθενής ουρεί σε τρία δοχεία δοκιμής. Το μασάζ του προστάτη μεταξύ του δεύτερου και του τρίτου δοχείου διεγείρει την έκκριση από τον αδένα. Ως αποτέλεσμα, τα ούρα στον τρίτο περιέκτη περιέχουν τις εκκρίσεις του προστάτη (λευκοκύτταρα, ερυθροκύτταρα, βακτήρια), οι οποίες προσδιορίζονται κατά την ανάλυση. Δεν είναι απαραίτητο να κάνετε μασάζ ειδικά στον προστάτη και να εξετάσετε την καθαρή έκκριση του αδένα.

Τα ούρα από τον τρίτο περιέκτη μπορούν να σταλούν για βακτηριολογική εξέταση με εμβολιασμό σε θρεπτικό μέσο. Διεξάγεται δοκιμή ευαισθησίας στα αντιβιοτικά παρουσία βακτηριακής ανάπτυξης. Η μέθοδος βοηθά στη διεξαγωγή της θεραπείας με μεγαλύτερη ακρίβεια και αποτελεσματικότητα. Δεδομένου ότι η έκκριση του προστάτη είναι ουσιαστικό μέρος του σπέρματος, η μικροσκοπία και η καλλιέργεια σπέρματος του εκσπερμάτισης επιτρέπουν επίσης τη σωστή διάγνωση.

Η χρόνια βακτηριακή (μολυσματική) προστατίτιδα σχετίζεται με ελαφρά αύξηση του PSA. Το επίπεδό του μειώνεται μετά από επιτυχημένη θεραπεία. Οι μελέτες υπερήχων και άλλων οργάνων δεν έχουν σημαντική διαγνωστική αξία.

Η διάγνωση χρόνιας μη βακτηριακής (ασηπτικής) προστατίτιδας / CPPS μπορεί να είναι δύσκολη. Συχνά η διάγνωση γίνεται με τον αποκλεισμό άλλων παθολογιών της ουρογεννητικής οδού και της βακτηριακής προστατίτιδας. Οργάνωση και εργαστηριακές μέθοδοι χρησιμοποιούνται για αυτό: μικροσκόπηση των ούρων (μια δοκιμή τριών υάλων χρησιμοποιείται επίσης μετά τον μασάζ του προστάτη), εκκρίσεις σπέρματος ή προστάτη, ακολουθούμενη από εμβολιασμό σε θρεπτικό μέσο. Ο κατάλογος των μελετών περιλαμβάνει την ανάλυση του PSA (διαφορική διάγνωση καρκίνου και φλεγμονωδών παθήσεων του προστάτη).

Η μικροσκοπία αποκαλύπτει την παρουσία λευκοκυττάρων στα ούρα, στην έκκριση του προστάτη και του σπερματικού υγρού με αρνητικά αποτελέσματα βακτηριολογικών μεθόδων θεραπείας. Οι μέθοδοι οργανολογικής έρευνας (υπερηχογράφημα, κυστεοσκόπηση, μαγνητική τομογραφία, CT) δεν δείχνουν σημάδια συνοδευτικής παθολογίας.

Χρόνια θεραπεία προστατίτιδας

Μια λογική και στοχευμένη αντιβιοτική θεραπεία είναι απαραίτητη για την επιτυχή θεραπεία της χρόνιας μολυσματικής προστατίτιδας. Τα φάρμακα επιλογής είναι οι φθοροκινολόνες, οι οποίες δημιουργούν υψηλές συγκεντρώσεις του φαρμάκου στους ιστούς του αδένα. Η θεραπεία διαρκεί έξι έως 12 εβδομάδες. Αυτή η διάρκεια της αντιβιοτικής θεραπείας είναι απαραίτητη για την πλήρη εξάλειψη της λοίμωξης και την πρόληψη της υποτροπής. Φάρμακα δεύτερης γραμμής.

Η χρόνια βακτηριακή προστατίτιδα μπορεί να θεραπευτεί με συνεπή και επαρκή θεραπεία. Απαιτείται ανασκόπηση της ανοσοποιητικής κατάστασης σε ασθενείς με συχνές υποτροπές. Μπορεί επίσης να είναι απαραίτητο να αποκλειστεί η λοίμωξη από τον ιό HIV, που είναι συχνά ο λόγος για τον οποίο η αντιβιοτική θεραπεία είναι τόσο αναποτελεσματική. Σε αυτούς τους ασθενείς, είναι δυνατόν να συνταγογραφηθεί αντιβιοτικά σε δόση επαρκή για την καταστολή της βακτηριακής ανάπτυξης.

Η χρόνια μη βακτηριακή προστατίτιδα / CPPS είναι δύσκολο να αντιμετωπιστεί επειδή η μόλυνση δεν είναι η αιτία του συνδρόμου χρόνιου πυελικού πόνου ή της χρόνιας βακτηριακής προστατίτιδας. Είναι απαραίτητο να αντιμετωπίσουμε σοβαρά το πρόβλημα και να απαντήσουμε στο ερώτημα του τρόπου αντιμετώπισης μιας ασθένειας, η αιτία της οποίας δεν είναι ακριβώς γνωστή.

Η έλλειψη γνωστής αιτιολογίας εξηγεί γιατί οι προσπάθειες αντιμετώπισης αυτής της παθολογίας είναι συχνά ανεπιτυχείς.

Οι μέθοδοι θεραπείας για χρόνια ασηπτική προστατίτιδα περιλαμβάνουν:

1. Αντιβιοτική θεραπεία με φθοροκινολόνες (για όλους τους ασθενείς). Είναι πιθανή η παρουσία λοίμωξης που δεν ανιχνεύεται με βακτηριολογική εξέταση.
2. Άλφα αποκλειστές. Βοηθούν στη βελτίωση της κυκλοφορίας του αίματος στους ιστούς του προστάτη. Η απόδοση είναι χαμηλή.
3. Τα ΜΣΑΦ και άλλα αντιφλεγμονώδη φάρμακα είναι πολύ αποτελεσματικά στην ανακούφιση του πόνου και στη βελτίωση των συμπτωμάτων. Ωστόσο, η θεραπεία είναι παθογενετική και η ασθένεια μπορεί να συνεχιστεί μετά τη διακοπή.
4. Οι ασκήσεις φυσικοθεραπείας και φυσικοθεραπείας (γιόγκα, αθλητισμός, ενεργός τρόπος ζωής) συμβάλλουν στη βελτίωση της κυκλοφορίας του αίματος και στην καθαρή φλεβική συμφόρηση, υποξία και ενίσχυση των πυελικών μυών. Η μέθοδος βοηθά τους ασθενείς με αντίστοιχες διαταραχές.
5. Αντικαταθλιπτικά και αντισπασμωδικά (δεν έχουν αποδειχθεί αποτελεσματικά).
6. Χειρουργική θεραπεία: εκτομή με λέιζερ ή λεπτή βελόνα του προστάτη (δεν είναι αποτελεσματική).

πρόβλεψη

Με τη χρόνια λοιμώδη προστατίτιδα, οι περισσότεροι ασθενείς έχουν ευνοϊκή πρόγνωση. Η συνεπής και επαρκής θεραπεία με αντιβιοτικά είναι επιτυχής σε πάνω από το 80% των περιπτώσεων.

Η χρόνια μη βακτηριακή (ασηπτική) προστατίτιδα / CPPS έχει χειρότερη πρόγνωση. Η θεραπεία λειτουργεί μόνο σε ορισμένους ασθενείς. Άλλοι συνεχίζουν να υποφέρουν από σύνδρομο χρόνιου πόνου παρά όλες τις διαθέσιμες θεραπείες. Η ασθένεια έχει έντονη επίδραση στην ψυχοκινητική σφαίρα και τις σεξουαλικές σχέσεις.